Klimbos Almere Funforest

Een mooie zondagochtend, starend naar buiten. Wat zal ik vandaag eens gaan doen. We hebben al een aantal dagen regen achter de rug en vandaag schijnt het zonnetje. Het zou een droge dag worden. Binnen zitten? Nee, dat is het toch echt niet voor mij vandaag. Museum? Daar hadden de kinderen geen zin in. Kasteel was ook een nee. Een boswandeling gingen de ogen ook niet stralen. Dus een out of the box gedachte was meer dan welkom. Een telefoon is dan zo’n handig computertje die je meteen kan adviseren. Het werd een klimbos, in ons geval het klimbos in Almere van Funforest. We hadden er zin in.

In alle haast de spullen bij elkaar gepakt, lunch gemaakt, papieren geprint… Eh, schoenen kwijt, inkt op en de kinderen lagen overhoop met elkaar. Dus we kwamen uiteraard, geheel onverwacht, veel te laat aan, in ieder geval, buiten onze gereserveerde tijd. Gelukkig was dat allemaal geen probleem. Ze zijn heel flexibel en we konden met de volgende groep de instructie mee volgen om vervolgens te gaan klimmen in het klimbos Almere.

Broekjes aan, katrol met magneet vast en de zasa (?), ofwel zekering. Oja, en een helm op natuurlijk. Via de zasa zat je vast aan het parcours. Dus eenmaal begonnen, moest je hem afmaken. Als we een touw tegenkwamen, met geel tape, moest de katrol vastgemaakt worden om via de ziplijn naar de overkant te komen. Je zette je af van het platform en via het station (in dit geval een ziplijn) kwam je op het volgende platform. Soms klom je omhoog met een trapje, soms met netten of via touwen met/zonder plankjes. Dit heten dan ook stations, alles wat zich tussen 2 platforms bevindt. Je bent lekker actief bezig en zoeft regelmatig lekker door de lucht.

Bij parcours 5 was het laatste gedeelte erg gaaf. Je kon kiezen om via de glijbaan naar beneden te gaan of om een vrije val te maken. Wij gingen voor de vrije val. Daar sta je dan met je voeten op het randje van het platform en je staart 14 meter naar beneden. Angstvallig houd je de touwen vast, doet een schietgebedje en springt de lucht in. En alsof je in een zwembad met water springt, voel je dat je wordt afgeremd. Met een prima vaartje (langzaam dus) sta je met 2 voeten weer op de grond. Het losmaken en vastmaken was wel even een dingetje dat je goed moest weten en goed moest uitvoeren. De rode helmen beneden, voorzagen desgewenst van instructies vanaf de grond. Ze hielpen zelfs mijn oudste om naar beneden te springen. Ze vond het geweldig dat ze het deed.

Echter was er een heel groot minpunt aan de hele ervaring. De ziplijnen waren onvoldoende onderhouden. Was het dan gevaarlijk?

Nee, zeker niet. Ik bedoel te zeggen dat de lijnen onvoldoende gespannen waren, waardoor je niet naar de overkant kwam. Het laatste stuk moest je continu ‘apen’. Je draaide je dan om en met je handen pakte je het touw vast en achterwaarts trok je jezelf naar de overkant, het rode touwtje. Als het voor een keertje het geval was geweest, hadden we het niet zo erg gevonden. Echter bij klimbos Almere Funforest was het voor 75% het geval. En niet alleen bij ons. Veel andere bezoekers waren gestrand en moesten geholpen worden. Ze hadden de kracht niet meer om te apen. Daardoor hebben we soms wel 15 min op een platform moeten wachten tot we weer verder konden, aangezien we met de zasa vastzaten aan het parcours.

Sommige wieltjes in de katrollen draaiden ook onvoldoende. Dat hield in dat er 1 van de wieltjes zichzelf afremde. Het zou voldoende moeten werken volgens de medewerker, echter als de andere twee katrollen dit gebrek niet hebben, twijfel je toch. Vooral als deze persoon voor 90% heeft moeten apen in tegenstelling tot de 75% van ons. Dat vond ze zelf ook niet meer zo leuk en stopte 30 min voor tijd, omdat ze niet meer wilde apen. Ze had pijn aan haar armen ervan gekregen. Begrijpelijk en ook erg jammer dat ze haar ervaring op deze manier meeneemt voor een volgende keer.

Gelukkig werd er dan ook niet moeilijk gedaan door de medewerkers dat je daardoor uitliep qua tijd. Want je wil heel graag je 3 uur goed gebruiken en minder op een platform wachten. Ze toonden begrip en wisten van het probleem af. Ja, dat lees je goed. Wegens de ‘drukte’ hebben ze het onderhoud nog onvoldoende opgepakt. Jammer eigenlijk, omdat dit onze ervaring beïnvloedde.

Daarnaast heb ik nog wel een aantal dagen flinke spierpijn in mijn bovenarmen eraan overgehouden en de oudste nog wat pijn aan haar handen. Dus ons dagje uit, ervaarden we langer dan we hadden gedacht.

Na het klimmen hebben we ook nog even heerlijk gezeten en rondgelopen in het bos zelf. Leuke ontdekkingpaadjes voor de kinderen, leuke zitplekken en zo nu en dan zie je weer iemand voorbij vliegen (of het niet halen). Het weer was ontzettend lekker om erop uit te gaan met z’n drietjes. Ook een goed aantal, aangezien je slechts met z’n drieën op een platform mag staan wachten. We waren dus elke keer samen en konden goed als team elkaar helpen, tenminste de middelste en jongste van ons team.

Conclusie van het klimbos Almere