Een nieuwe fase is wennen
Het ijs breken met je puber
Pffffffff ik had wel met mezelf te doen met een puber in huis. Opeens was het huis te klein, werden de deuren fanatiek dicht gesmeten en was er niemand op aarde die haar kon begrijpen. Waar was mijn meisje met de vlechtjes wiens hand ik vast hield als ze mij nodig had, gebleven? En wie was zij?
Reken maar dat we flink tegenover elkaar hebben gestaan, zonder een gewenst resultaat te bereiken. Daardoor ben ik me meer gaan verdiepen in deze nieuwe fase en kijken wat ik kon doen om het leefbaar voor mezelf te houden en haar de ruimte kon geven om zich te ontwikkelen als jong volwassene.
Een quest kan ik je vertellen. Ik ging op zoek naar oplossingen om verandering bij mezelf teweeg te kunnen brengen en de verbinding met haar aan te gaan. Want weet je, eigenlijk is zij helemaal niet het probleem. Al die hormonen gieren ook door haar lijf en ze dealt met zichzelf in alle mogelijke manieren die ze zich kan bedenken. Ik wil er voor haar kunnen zijn als ze die ondersteuning nodig heeft om weer een stapje verder te kunnen ontwikkelen.
Dat betekent dat ik mezelf moet confronteren met mijn eigen behoeften en deze in het licht van de hare moet bezien. Waar kan ik loslaten? Waar kan ik de teugels laten vieren? Waar kan ze vallen en leren? Waar moet ik nog moederen?
En rekening maar dat ik heel wat lessen heb geleerd.
Boeken lezen
De eerste stap die ik heb gezet waren boeken die ik heb besteld. Een boek welke makkelijk door te lezen was, het allemaal wat relativeerde en luchtig hield. En een ander boek die taaier was om door te komen, maar waardevolle kennis kon delen over de ontwikkeling van de puber.
Het eerste boek was “Pubers zijn leuk! Zeker als je ze begrijpt” van Tischa Neve.
Het tweede boek was “Het puberende brein” van Eveline Crone N.v.t.
Beide boeken hebben een belangrijke rol gespeeld in nieuwe inzichten die ik heb vergaard en toegepast in mijn leven. Daardoor kon ik meer begrip tonen voor haar en de verbinding weer vinden en sterker maken. Heel waardevol.
Triple P opvoeding
Hoewel ik niet zo’n hoge pet op heb van organisaties die ook maar voor mijn gevoel dicht bij Jeugdzorg staan, heb ik toch gesprekken aangevraagd bij Jeugd en Gezin. Deze zijn gratis en zijn fijn om mee te sparren. Vanuit een andere invalshoek krijg je informatie en inzichten. Het gevoel dat je niet als enige te maken hebben met ‘pubergedrag’ (mild gezegd), geeft je verlichting. Je draagt het niet langer alleen. Het klinkt een objectief persoon bekend in de oren. Ze hebben vaker met het bijltje gehakt en willen je graag het vertrouwen geven dat je hierdoor heen kunt komen door handvatten te geven en een luisterend oor te bieden.
Voor mij was het erg prettig om me begrepen te voelen in onze nieuwe fase en door die herkenning vol vertrouwen op pad te gaan.
Naast de boeken, kreeg ik een folder mee die zich richt op de Triple P methode. Een methode gericht op positief opvoeden. Ik haalde daar ook mijn waarde uit om toe te passen. En echt, er veranderde iets ten positieve.
De drie grootste veranderingen die ik toepaste
In de wereld van de puber
Deze tip kwam uit het boek “Pubers zijn leuk! Zeker als je ze begrijpt.” Misschien nam ik deze boodschap wel iets te letterlijk, maar echt, het had een ongekend resultaat.
Wat heb ik gedaan?
Minecraft geïnstalleerd en ben de demo gaan spelen, en later een account gekocht.
Mijn puber is verzot op Minecraft en er niet bij weg te slaan. Daar hebben wij als ouders best een ongezouten mening over. Maar goed, zij vindt het leuk, dus tijd om in die wereld te stappen (zonder dat zij het wist).
Tijdens het avondeten vroeg ik haar, zeer onschuldig, hoe zij haar spullen terugkreeg als ze dood ging. Ze vertelde me wat ze deed. Mijn vervolgvraag trok al argwaan en al gauw vroeg ze waarom ik dat allemaal wilde weten. Ik vertelde haar dat ik het spel speelde en elke keer dood ging en dat niet leuk vond.
Ze begon smakelijk om me te lachen en begon te ratelen over hoe fantastisch het is dat ik het ben gaan spelen afgewisseld met een waterval aan tips. Een aantal avonden later zat ze naast mij het spel uit te leggen en speel ik nu zo af en toe Minecraft. Ze vind het helemaal geweldig dat ik me erin wil verdiepen, voor haar.
Complimenten
Uit de Triple P methode en “Pubers zijn leuk! Zeker als je ze begrijpt”. complimenten zijn voor pubers ontzettend belangrijk. Ze twijfelen al aan ontzettend veel, dus ook aan zichzelf. Alle kritiek komt harder binnen in deze fase en daar krijg jij dan de lading van op je dak. Nou, daar heb ik geen zin meer in.
Ik praat meer, en complimenteer vaker. Kritiek? Tuurlijk heb ik dat nog wel, maar meestal uit ik dat niet meer direct naar haar. Ik ruim dan wel even haar schoenen op met een diepe zucht of hang haar jas op. Niet alle discussies zijn het waard om de sfeer naar beneden te halen.
Andere dingen houd ik wel voet bij stuk. Zo is het opruimen van de kamer, een wekelijks terugkerend item en valt daar nite meer over te onderhandelen. Dat is heel duidelijk. Echter ik heb ik geen kritiek en complimenteer haar op het opruimen, hoe klein het ook is. Ik zoek niet meteen de verbeterpunten. Ik benoem ze wel als er nog iets over het hoofd is gezien, maar dat is niet mijn insteek van mijn aanwezigheid.
Nu doet ze sneller iets uit zichzelf, omdat ik haar de vrijheid en verantwoordelijkheid geef binnen de grenzen van mijn eigen normen en waarden en de leefbaarheid in huis. We groeien meer naar elkaar toe als volwassenen.
Doen wat je zegt
N.a.v. een hilarisch voorbeeld uit het boek “Pubers zijn leuk! Zeker als je ze begrijpt”, ben ik meer bewust van wat ik zeg en welke consequenties ik verbind aan acties. Ik moet doen wat ik zeg en niet over mijn hart wrijven. Die duidelijkheid hebben ze hard nodig en ik moet ze dat kunnen geven, ook als ik liever over mijn hart wrijf.
Ik denk dat daarom die kamer er elke week weer netjes uitziet. Ik ben me bewust van al die ouders die beweren dat het dichttrekken van een deur voldoende is om ze te laten zwemmen in hun zooi, maar zeg, doe eens ff normaal. Je hebt nog wel een verantwoordelijkheid, niet alleen voor je kinderen, ook voor het huis, de spullen die er staan, etc. Als er etensresten gaan rotten, de onderbroeken de kamer uitmeuren en je de vloer niet eens meer kunt zien, kun je toch niet meer de deur dichtrekken?
Dus dat beleid heb ik mooi de deur uitgezet en elk weekend zijn alle apparaten geblokkeerd tot de kamer weer netjes is. Na het verstrijken van een dagdeel en en de kamer is netjes, gaat de blokkade eraf. Ze leert nu om op te ruimen, haar kamer bij te houden. Ze wordt steeds sneller en is er niet boos onder. Ze weet dat ik doe wat ik zeg en wat er van haar wordt verwacht.
Puber achter het behang
Ow ja, er zijn nog steeds momenten dat ik graag een bobbel achter het behang zie verschijnen, maar die worden steeds zeldzamer. Het is een leerweg voor mij. Ik ben haar opnieuw aan het leren kennen. Ze is niet meer het meisje met de twee vlechten wiens hand ik vast hield als ze mij nodig heeft. Ze heeft mij nog wel steeds nodig, maar dan anders. En het mooie is, er is genoeg kennis om een pad uit te stippelen voor jezelf om op het goede pad te geraken van ontwikkeling.
Ze zeggen dat kinderen je een spiegel voorhouden? Nou wacht maar tot ze gaan puberen. Dat behang is niet nodig. Ik verander om er sterker in te staan en met meer vertrouwen deze fase door te komen.
En stiekem? Ik doe het retegoed! Vraag maar aan mijn puber
Dit vind jij ook vast interessant …
Bevalling vanuit eigen kracht
Bevallen is iets wat we tegenwoordig flink willen monitoren en uit handen geven. De 'professionals' weten het het...
Kiwico Panda Crate – Let’s pretend
Kiwico, wat is dat nu eigenlijk? Je ziet regelmatig reclame voorbij komen, althans ik wel. Gesponseerde artikelen op...
Kiwico Panda Crate – Let’s travel
Kiwico, wat is dat nu eigenlijk? Je ziet regelmatig reclame voorbij komen, althans ik wel. Gesponseerde artikelen op...